W ostatnich badaniach naukowych przedstawiono nowatorskie podejście do leczenia przewlekłej niewydolności serca (CHF) u psów i kotów. W szczególności, terapia subkutannym furosemidem zyskuje na znaczeniu jako skuteczna alternatywa dla tradycyjnych metod, które często okazują się niewystarczające. Badanie retrospektywne, które przeprowadzono w Ralph Veterinary Referral Centre, dostarcza nowych, istotnych informacji na temat tej substancji czynnej oraz jej zastosowania w praktyce klinicznej, zwłaszcza w przypadkach opornej CHF.
Znaczenie diuretyków w terapii niewydolności serca
W kontekście niewydolności serca, diuretyki odgrywają kluczową rolę w zarządzaniu objawami związanymi z zatrzymywaniem płynów. Zwiększone zatrzymywanie sodu i płynów w organizmie, które jest wynikiem zaburzeń hemodynamicznych i neurohormonalnych, prowadzi do gromadzenia się płynów w przestrzeni międzykomórkowej oraz w jamach ciała. Objawy takie jak tachypnea (przyspieszony oddech) i obrzęki brzucha są powszechne u zwierząt z CHF. Diuretyki, w tym furosemid, są szeroko stosowane w celu złagodzenia tych objawów, jednak ich skuteczność może maleć z czasem, co prowadzi do tzw. oporności na diuretyki.
Badanie retrospektywne i jego cele
W badaniu oceniano skuteczność subkutannego podawania furosemidu u psów i kotów z historią opornej CHF. Celem było ustalenie, czy ta forma terapii może stanowić alternatywę dla doustnych diuretyków, które nie przynosiły zadowalających efektów. W badaniu uczestniczyły zwierzęta, które doświadczyły nawrotów CHF mimo wielokrotnych dostosowań dawek doustnych, co skłoniło właścicieli do rozważenia ewentualnej eutanazji. Wszyscy właściciele zwierząt zauważyli poprawę w jakości życia swoich pupili po rozpoczęciu terapii subkutannym furosemidem.
Wyniki badania: charakterystyka zwierząt
W badaniu wzięło udział 30 zwierząt (13 psów i 17 kotów) z oporną CHF. Średni wiek psów wynosił 8,9 ± 2,1 lat, a kotów 6,8 ± 4,8 lat. Właściciele zwierząt zgłaszali różnorodne objawy, w tym tachypneę oraz obrzęki jamy brzusznej. Najczęstszą diagnozą u psów była choroba mitralna (MMVD), podczas gdy u kotów dominowała kardiomiopatia przerostowa (HCM).
Podawanie furosemidu i wyniki kliniczne
W momencie, gdy terapia doustna została zastąpiona przez furosemid podawany subkutannie, psy otrzymywały medianę dawki 5,5 mg/kg/dzień, a koty 4,0 ± 1,34 mg/kg/dzień, podawane w dwóch równych dawkach co 12 godzin. Wszyscy właściciele zwierząt zgłosili zauważalną poprawę w częstości oddechów i ogólnym samopoczuciu swoich pupili. Mediana czasu przeżycia od momentu rozpoczęcia terapii do końca badania wyniosła 106 dni dla psów i 89 dni dla kotów, co wskazuje na pozytywny wpływ terapii subkutannym furosemidem na jakość życia zwierząt.
Dyskusja na temat skuteczności i bezpieczeństwa terapii
Wyniki badania sugerują, że podawanie furosemidu drogą subkutaną jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia zwierząt z oporną CHF. Większość zwierząt dobrze tolerowała tę formę terapii, a jedynie kilka przypadków zgłoszono łagodne reakcje skórne w miejscu wstrzyknięcia. Badanie to jest pierwszym systematycznym podejściem do oceny skuteczności i wykonalności terapii subkutannym furosemidem w praktyce weterynaryjnej.
Wnioski i przyszłe kierunki badań
Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że subkutanna administracja furosemidu może być obiecującą alternatywą w leczeniu przewlekłej niewydolności serca u psów i kotów. W przyszłości zaleca się dalsze badania, które mogłyby dostarczyć bardziej szczegółowych informacji na temat dawkowania oraz długoterminowych efektów terapeutycznych tej metody.
Bibliografia
Lombardo Sergio F., Ferasin Heidi and Ferasin Luca. Subcutaneous Furosemide Therapy for Chronic Management of Refractory Congestive Heart Failure in Dogs and Cats. Animals : an Open Access Journal from MDPI 2025, 15(3), 137-155. DOI: https://doi.org/10.3390/ani15030358.
